27 maio, 2008

Cansada...


Cansada é o que me sinto, cansada de ser o eu que quero ser, cansada de mostrar o EU que sou, aquele EU que na verdade é apenas a melhor amostra do Eu que tenho, cansada de sorrir, cansada de ser "feliz", cansada de aparentar entusiasmo, cansada de acreditar nas várias ilusões, cansada de cair, cansada de levantar-me mais frágil, mais fria, mais ... e menos... cansada de ter esperanças desesperantes... cansada de saber que a minha vida não será perfeita, cansada de acreditar que na imperfeição encontrarei a felicidade perfeita... cansada de saber que sou Boa (sou, todos o somos) cansada de saber que Mereço (todos o merecemos), cansada de saber que Tenho de acreditar... cansada de desilusões (sim mais uma vez)... just tired... Cansada de esperar... Cansada!!

(Acreditei mais uma vez, acreditei no inacreditável, acreditei no sim, acreditei no toque, acreditei!! Caí. Acreditei! Acredito... Caí... Cansada! Bare trodde på deg og du desiludiste meg! Selv om fortsatt si det slik ...)

Acreditei e continuarei Sempre a acreditar! Sei que sim! Sei que no caminho que terei que percorrer, que escolherei percorrer (cansada algumas vezes, entusiasticamente muitas outras, instável sempre) encontrarei em todas as pedrinhas da calçada o meu sorriso, o meu olhar sonhador, algumas lágrimas, algumas frustrações, mas também a Certeza!

Será????????????????????? Quero acreditar! Quero provas.... quero ...bare du vil ha foran meg